Composietveneers worden al tientallen jaren gemaakt. Met de komst van etstechnieken voor glazuur in de jaren zeventig werden vooral vanuit de kindertandheelkunde toepassingen bedacht om harde tandweefsels te sparen: hoekopbouwen in plaats van kronen en veneers om vorm- en kleurafwijkingen te maskeren.
De ontwikkeling van esthetische en slijtvaste composieten maakte het niet alleen mogelijk de vorm en de stand van frontelementen te verfraaien en te corrigeren, maar ook om de front-hoektandgeleiding te herstellen. Tevens kunnen met veneers van composiet niet alleen de esthetische wensen van de patiënt op een reversibele manier worden uitgeprobeerd en vaak zelfs naar tevredenheid worden vervuld, ook functionele aspecten kunnen worden beoordeeld en vormgeving kan worden uitgetest, zoals bij herstel van gebitsslijtage. Slijtage van de postcaniene elementen kan aanzienlijk worden vertraagd bij een correct herstel van de front-hoektandgeleiding, wat leidt tot verduurzaming en behoud van de eigen dentitie.